നടന്നകലാന്‍ നിനച്ച കാലുകള്‍
തളര്‍ന്നു പുറകോട്ടാഞ്ഞപ്പോള്‍
ചുരുട്ടിപ്പിടിച്ച കൈമുഷ്ടികള്‍
അയഞ്ഞു നിവരാന്‍ മടിച്ചപ്പോള്‍
ഞാന്‍ എന്നിലെയെന്നെ അറിയാന്‍ ശ്രമിച്ചു
കാലം പൊടി മൂടിയ പടവുകളോരോന്നും
ഇറങ്ങിയടിപതറാതെ ഊന്നുവടിയിലൂന്നി
പായല്‍ നിറഞ്ഞ ജീര്‍ണമാം കുളത്തിലെന്‍
തിരികെ കിട്ടാത്ത നാളുകള്‍ തിരഞ്ഞപ്പോള്‍
ഉയര്‍ന്ന നെടുവീര്‍പ്പിലലിയും വേളയില്‍
ഞാന്‍ എന്നിലെയെന്നെ ഓര്‍ക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചു
തെളിനീരിനായി ദാഹിച്ചു വലഞ്ഞപ്പോള്‍
മഴമേഘം പോലും ഒഴുകാന്‍ മടിക്കുന്ന
കത്തിജ്വലിക്കും ആകാശത്തേക്ക് നോക്കാന്‍
ത്രാണിയില്ലാതെ കണ്ണുകള്‍ താഴേക്കു തെന്നിയപ്പോള്‍
നിണ മലിഞ്ഞു നീറിയ മണ്ണിന്‍ മാറത്ത്
ഞാന്‍ എന്നിലെയെന്നെ തിരയാന്‍ ശ്രമിച്ചു
വിശന്നു വലഞ്ഞാമാശയം പിടച്ചപ്പോള്‍
ബധിരത തളം കെട്ടും കാതില്‍ ഉര്‍വീദേവി തന്‍
തപ്തനിശ്വാസങ്ങളൊരു ക്ഷണമായലയടിച്ചപ്പോള്‍
ഉണങ്ങി വിറങ്ങലിച്ചോരാലിലയായി ഉതിര്‍ന്നു വീണ്
ചുട്ടുപഴുത്ത കരിങ്കല്‍ തലയിണയില്‍
അവസാനത്തെയൊരു തുള്ളി കണ്ണീരും രക്തവും വാര്‍ത്ത്
ഓര്‍മ്മകളന്ന്യമായ ലോകത്തിലേക്കൂഴ്ന്നിറങ്ങി
വെള്ളയടിച്ച കുഴിമാടങ്ങളിലൊന്നില്‍ നാട്ടിയ
വെണ്ണക്കല്‍ ഫലകത്തിന്‍ മയത്തില്‍ കൊത്തിയ
മനോഹര വാക്യങ്ങള്‍ ഇങ്ങനെ കാണായി-
"നീ ജീവിച്ചിരിക്കുന്നൂ അമ്മേ ഞങ്ങള്‍ തന്‍
മനസ്സും ഹൃദയവും ചേര്‍ന്നൊരു മഞ്ചലില്‍
ഓര്‍മ്മകള്‍ എന്ന വിഷയത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കി നടത്തിയ കവിത മത്സരത്തിനു വേണ്ടി എഴുതിയത്.
ReplyDeleteഓര്‍മ്മകള്‍ എത്ര പ്രധാനം അല്ലേ? ഓര്‍മ്മകളെപ്പറ്റി പാടിയ കവികളും അസംഖ്യം...എന്നാലും പാടാനിനിയും പാട്ടുകള്‍ അനേകം.
ReplyDelete(എന്നിട്ട് മത്സരഫലം അറിഞ്ഞില്ലേ?)
ഫലം അറിഞ്ഞു, എന്തായാലും ഒന്നാം സമ്മാനം ഇല്ല.. അത് എന്റെ 'രാവണന്‍ കോട്ട' എന്ന കഥക്ക് കിട്ടി.. (കഥ ഇവിടെ പബ്ലിഷ് ചെയ്തിട്ടില്ല) കവിത ഒരു പരീക്ഷണം എന്ന നിലയില്‍ എഴുതിയതാണ്. നന്ദി അജിത്‌..
ReplyDeleteഞാന്‍ എന്നിലെയെന്നെ ഓര്‍ക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചു
ReplyDelete...